We doen nog een etappe in oostelijke richting, naar Lanciano. Die plaats is niet al te ver van de kust, zodat we later langs de kust omhoog kunnen op weg naar Nederland via Frankrijk of Zwitserland (of evt. Oostenrijk). De beslissing over welke kant we kiezen kan tot Bologna worden uitgesteld, de weersvooruitzichten van dat moment zullen we bepalen wat we doen.
Lanciano is een stad waar in de middeleeuwen al de belangrijkste markten van de regio waren. Net als Bolsena is de stad trots op een "eucharistisch wonder", in dit geval ging het om de miswijn die in het Heilige Bloed veranderde. Ook hier was een weifelende priester de moderator van het wonder als je dat zo kunt noemen. Het speelde al in de 8e eeuw. Wikipedia meldt overigens dat de katholieke kerk wereldwijd meer dan 130 erkende eucharistische wonderen kent.
De oude stad ligt hoog, verdeeld over 4 heuvels. De nieuwere gedeelten liggen lager. Daar vinden we ook de camperplaats, zoals zo vaak op een mixed parking. In Sulmona waren het nog trappen die naar het centrum van de stad voerden, hier is het een echte lift die zich in een aan de rotswand geplakt gebouw bevindt.
In het gebouw zijn ook (gratis) toiletten en douches. Er is hier een toezichthouder die niet over de camperplaats gaat, maar wel behulpzaam is.
De behulpzame toezichthouder wijst ons een plaats op een deel van de parking dat op dat moment, 's middags, nog vrijwel geheel leeg is. We staan er prachtig.
Wel staat er een bord met een parkeerverbod, wonderlijk genoeg alleen voor de periode van 03:00 tot 07:00 u 's nachts. Voor
produttori agricoli staat er bij. Onze zegsman weet niet waarom het is, en wij weten niets beters te bedenken dan dat het waarschijnlijk gaat om de opbouw van een markt van land- en tuinbouwproducten uit de streek. Voor we gaan slapen bereiden we ons voor om snel te kunnen verhuizen naar een ander deel van de parking, maar we hebben gelezen dat zaterdag marktdag is dus erg ongerust maken we ons niet.
Achteraf blijkt er voor ons ook geen probleem te zijn, maar de invulling van de vroege ochtend is wel geheel anders dan verwacht.
De eerste bezoekers zijn er al voor 3 uur 's nachts. Het zijn twee jonge vrouwen die, samen met kratten en ander materiaal worden afgezet. Vanaf 3 uur, half 4, wordt het druk. We tellen op het hoogtepunt zo'n 40-50 mensen die met zo'n 30 voertuigen zijn gekomen, kleine bestelbusjes, pick-ups maar ook gewone auto's.
Wat doen zij? Zij ruilen met elkaar groentes die ze hebben meegebracht. Dicht bij ons staat een pick up die met kratten sla of andijvie is gekomen en enkele daarvan inruilt voor een kist bloemkool We nemen aan dat het markthandelaren zijn die hun eigen verbouwde producten komen aanvullen om hun assortiment te verbreden. Een prima idee, de een heeft (te) veel van dit, de ander van dat, samen hebben ze een evenwichtig aanbod. Waarschijnlijk gaan ze van hier direct naar de verschillende markten, vandaar dat het zo vroeg in de ochtend moet.
We kunnen niet zien of er bij het ruilen ook geldelijk verrekend wordt, maar de bijeenkomst draagt alle kenmerken van een veiling. Eentje in de informele economie, denken wij. We lezen dat deze grijze economie op 20% van de totale economie van Italië wordt geschat.
Het eerste deel van de "veiling" verloopt gemoedelijk en druk -- kennelijk is er nog van alles overvloedig te ruilen. Na een uurtje verdwijnt een deel van de deelnemers. De anderen blijven in een minder gemoedelijke sfeer achter. Er is weinig beweging meer, de mensen lopen of staan bij hun eigen auto. Soms vindt er nog een transactie plaats. Er zal een situatie van schaarste zijn ontstaan. Net als bij een veiling met klok of afslag geldt ook hier: wie beweegt betaalt.
Om 6 uur is het terrein weer leeg. Het was wel druk maar kennelijk stonden we niet in de weg.
Hoe anders is dat een paar uur later als het licht is. Het gehele terrein staat nu bomvol met personenauto's, inclusief op- en afritten. Wij staan lekker ingebouwd, maar de mensen staan er kennelijk om snel inkopen te doen. Als de auto voor ons verdwenen is kunnen wij ook weg.
Nu rijden we er rechtstreeks heen, door indrukwekkende landschappen voor en na de tunnel. Niet verrassend treffen we het plaatsje en de camperplaats onveranderd aan. Het weer is nog goed genoeg om voor de laatste keer een biertje op een terras te genieten.
Bij het vallen van de duisternis maken we nog een spectaculaire evacuatie mee, een "redding" van 2 jonge bergbeklimmers op een in ons zicht gelegen berg. Ze worden er met een helikopter vanaf gehaald, en vlak voor ons op het weiland afgezet. De helikopter vliegt 3 keer: de eerste keer om een hulpverlener af te zetten, de 2e keer om de bergbeklimmers aan boord te takelen (geholpen door de afgezette redder) en de 3e keer om de hulpverlener op te halen.
Het straatbeeld van de binnenstad wordt bepaald door de galerijen. Bijzonder daaraan is dat de huizen boven de galerijen zijn doorgetrokken. Zo schijnt het ook begonnen te zijn. Toen er grote behoefte aan kamers voor studenten en geleerden ontstond heeft men bij bestaande huizen op de eerste verdieping kamers bijgemaakt, geschraagd door een galerij. Zo ontstond meer woonruimte, terwijl de straten toch niet te smal werden. Later heeft men bij nieuwe panden direct vanaf het ontwerp de uitbouw boven galerijen meegenomen.
Dit is een stadscamping, dicht bij de A14 maar op fietsafstand van het historische centrum van Bologna. Ook vertrekt er om de 2 uur een bus vanaf het terrein, verderop zijn er gewone stadsbussen die vaker rijden. Hoewel de snelweg dichtbij is valt het lawaai erg mee. De omgeving van de camping is landelijk.
Het weer is aanvankelijk minder zonnig dan we gewend zijn, er is ook meer wind. De zee toont hier een wat ruigere kant, de Adriatische kust is hier zo lieflijk niet. 
We kiezen daarom voor een ander plan. We verlaten Pesaro weer en rijden naar Gradara, zo'n 15 kilometer verderop. Wel in de richting Bologna. Volgens de gids is daar een camperplaats op een mixed parking aan de voet van het middeleeuwse kasteel. Dat staat er al een tijdje en ook de camperplaats blijkt er te zijn. We bezoeken het kasteel niet maar maken wel een paar foto's.
We vinden een plaats op de "officiële" camperplaats van Sulmona, een afgescheiden deel van een grote parking -- we zijn er de enige camper.
In het centrum vinden we de basiliek voor de heilige Christina. die uit 4 secties bestaat. Een ondergrondse basiliek, de catacomben en boven een romaanse kerk en een aparte kapel. De 4 onderdelen stammen uit verschillende perioden.
Op een eerdere tocht pauzeerden we kort aan het meer van Bolsena. Het uitzicht op het meer en de omgeving bevielen ons heel goed, we namen ons voor terug te komen voor een langer verblijf.
Het centrum is middeleeuws, dus verkeerstechnisch niet te doen met een camper. We vinden buiten het centrum bij het zwembad een mixed parking waar campers en touringcars mogen staan. Er zijn geen voorzieningen behalve een plaats waar we onze tanks kunnen legen. De plek die in onze gids staat genoemd is wel groot en vrijwel leeg, maar bijzonder scheef. Daarom wijken we uit naar een vlak parkeerterrein aan de andere kant van de straat. We staan er aanvankelijk alleen, maar later komen nog 2 campers op hetzelfde terrein staan.
Het Palazzo Ducale uit de 15e eeuw is prachtig, de neoklassieke 18 eeuwse dom boeit ons maar matig. De stad is een samenhangend en evenwichtig geheel, moeilijk te fotograferen omdat we er middenin zitten.
Vandaag bezoeken we de Architectuur Biennale in Venetië. Dichtbij onze camperplaats is een aanlegplaats voor ponten die het openbaar vervoer verzorgen in een netwerk dat lijkt op dat van een metrostelsel in een grote stad. Lijn 14 en 15 brengen je snel op San Marco, de een direct, de ander via een stop op het Lido.
We zijn onder de indruk van de expositie, de kwaliteit van de research en de impact van de presentatie. We maken foto's maar kopen ook het boek met de catalogus van de gehele biennale.
